Το ακρωτήριο Κατσούνι, που βρίσκεται στη βόρεια ακτή του νησιού, φιλοξενεί εντυπωσιακούς γεωλογικούς σχηματισμούς από δύο από τους πιο εμβληματικούς εκρηκτικούς κύκλους της Νισύρου.
Οι κατώτεροι σχηματισμοί αποτελούνται από μια βασαλτική ροή ανδεσιτικής λάβας από τον εκρηκτικό κύκλο του σύνθετου στρωματοηφαιστείου, που καλύπτεται από στρώματα παλαιοεδάφους. Ωστόσο, αυτοί οι κατώτεροι σχηματισμοί επικαλύπτονται από δύο σημαντικές αποθέσεις ελαφρόπετρας, την "Κατώτερη" και την "Ανώτερη" ελαφρόπετρα. Κατά τη διάρκεια του εκρηκτικού κύκλου της καλδέρας, δύο τεράστιες διαδοχές ρυολιθικής ελαφρόπετρας που προήλθαν από εκρηκτικούς κύκλους Πλίνιου Τύπου αποτέθηκαν και χωρίστηκαν από επικλαστικές αποθέσεις, την έκχυση ογκωδών ροών ρυολιθικής λάβας και την κατάρρευση της μεγάλης καλδέρας στις σημερινές της διαστάσεις.
Η Κατώτερη ελαφρόπετρα προέκυψε από την πρώτη από τις δύο μεγάλες εκρήξεις που σχημάτισαν την καλδέρα, που έλαβε χώρα όταν εξερράγη ένας μαγματικός θάλαμος ρυολιθικού μάγματος, πιθανότατα εντός του ανώτερου φλοιού. Περιέχει αποθέσεις πτώσης, από τα πρώτα στάδια της έκρηξης, μαζί με πυροκλαστικές ροές και κύματα, ενώ ακολουθήθηκε από μια πρώτη κατάρρευση καλδέρας αμέσως μετά το άδειασμα του μαγματικού θαλάμου, λόγω της σημαντικής απώλειας όγκου στο εσωτερικό του. Οι δύο εστίες αυτής της έκρηξης εκτιμάται ότι εκδηλώθηκαν σε περιοχές μεταξύ του σημερινού νότιου και του βορειοανατολικού χείλους της καλδέρας.
Η Ανώτερη ελαφρόπετρα προέκυψε από τη δεύτερη έκρηξη σχηματισμού καλδέρας της Νισύρου, και πάλι Πλίνιου Τύπου. Το κλιμακωτό εκρηκτικό γεγονός παρήγαγε έως και 60 μέτρα πάχους ρυολιθικής ελαφρόπετρας με ακολουθία πτώσης-ανάδυσης-ροής-ανάδυσης, η οποία μπορεί να βρεθεί όχι μόνο στο ακρωτήριο Κατσούνι, αλλά και σε όλο το νησί. Η απόθεση περιέχει σχηματισμούς που δίνουν στους επιστήμονες τη δυνατότητα να μελετήσουν την εξέλιξη του εκρηκτικού γεγονότος, με μαζικές στρώσεις και μη τυρβώδεις πυροκλαστικές ροές, λιθικά(που είναι υπολείμματα παλαιότερων ηφαιστειακών ή και μη ηφαιστειακών πετρωμάτων από μεγαλύτερα βάθη που ωθήθηκαν από τη δύναμη της έκρηξης στην επιφάνεια) και κυματοειδείς στρώσεις τέφρας. Η έκρηξη εκτιμάται ότι προήλθε από ένα εκρηκτικό κέντρο στο βορειοδυτικό τμήμα της καλδέρας και ακολουθήθηκε από μια δεύτερη κατάρρευση καλδέρας που σχημάτισε την περίφημη καλδέρα της Νισύρου όπως τη βλέπουμε σήμερα.