Νισύριος
Λαός

Ο Nισυριακός πληθυσμός σήμερα πλησιάζει περίπου τους 1.000 μόνιμους κατοίκους, κατανεμημένους σε τέσσερις οικισμούς, το Μανδράκι (πρωτεύουσα), τα Νικιά, τον Εμπορειό και τους Πάλους και ασχολούνται κυρίως με τα δύο ορυχεία ελαφρόπετρας και περλίτη στη νησίδα Γυάλι, καθώς και με δραστηριότητες που σχετίζονται με τον τουρισμό. Λίγοι ασχολούνται επίσης με τη γεωργία, την κτηνοτροφία.

Η σχετικά άγονη και εντελώς άνυδρη γη ανάγκασε πολλούς Νισύριους να μεταναστεύσουν, κατά τον 18ο και 19ο αιώνα, στα τότε γνωστά και ακμάζοντα κέντρα του ελληνισμού της διασποράς, στην Κωνσταντινούπολη και στα παράλια της Μικράς Ασίας, στην Οδησσό, στη Ρουμανία, στην Αίγυπτο και στα παράλια της Βόρειας Αφρικής. Αργότερα, στην Αυστραλία, στις Ηνωμένες Πολιτείες και στον Καναδά. Μεγάλος αριθμός Νισυρίων ζει σήμερα στην Αττική, τη Ρόδο και την Κω.

Οι δυσκολίες ζωής που αντιμετώπιζαν οι Νισύριοι της διασποράς σε συνδυασμό με το αρκετά ανεπτυγμένο αίσθημα πατριωτισμού, ήταν οι κύριοι λόγοι για τη δημιουργία συλλόγων και κοινοτήτων στους τόπους της νέας τους διαμονής. Έτσι, υπάρχουν στοιχεία για τέτοιους συλλόγους των Νισυρίων της Κωνσταντινούπολης, από τον 19ο αιώνα και αργότερα της Αιγύπτου και των ΗΠΑ.

Τα κεντήματα που δημιούργησαν οι γυναίκες της Νισύρου είναι διάσημα. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο μουσείο Victoria and Albert του Λονδίνου εκτίθενται τρία πανέμορφα κεντήματα του 19ου αιώνα από τη Νίσυρο. Στο Μουσείο του Βερολίνου εκτίθενται οκτώ αγαλματίδια από τη Νίσυρο, γεγονός που μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι στο νησί υπήρχαν καλοί τεχνίτες. Υπάρχει επίσης ένα τοπικό γλωσσικό ιδίωμα και μάλιστα οι νέοι το μαθαίνουν από τους μεγαλύτερους.